مهناز کبودی - استادیار دانشگاه فرهنگیان کرمانشاه

یادگیری سیار، یک رشته چند شاخه ای و چند گرایشی است که در سراسر دنیا توجه بسیاری از محققین را به خود جلب نموده است، زیرا آنان دریافته اند که تکنولوژی سیار تا چه اندازه می تواند در امر یادگیری و گسترش آن موثر باشد. نویسنده در این مقاله قصد دارد بنیادهای نظری موضوع یادگیری سیار را با استفاده از روش کتابخانه ای، مورد بررسی قرار داده و براساس هریک از نظریه های مرتبط، بر کاربردهای موجود در یادگیری سیار متمرکز گردد. به همین منظور، نویسنده یادگیری سیار را از دیدگاه نظریه های رفتارگرایی، شناخت گرایی، ساختارگرایی، اجتماعی- فرهنگی، یادگیری موقعیت- محور، یادگیری مبتنی بر حل مسئله، یادگیری پاسخهای مبتنی بر متن، یادگیری- مشارکتی، یادگیری گفتگو- محور، یادگیری مادام العمر، یادگیری غیررسمی، یادگیری فعالیت- محور، یادگیری ارتباط- محور، یادگیری هدایتی و یادگیری مکان- محور مورد بررسی قرار داده است. اگرچه نظریه های مختلف با دیدگاههای متفاوتی به موضوع یادگیری سیار پرداخته اند، برخی از آنها دارای وجوه مشترکی هستند که با در نظر گرفتن این عوامل نسبتا مشابه، می توان آنها را در دسته ی واحدی قرار داد. به عنوان مثال، نظریه های اجتماعی- فرهنگی، مشارکتی، ارتباط- محور، هدایتی و... که در توصیف، تحلیل و تبیین یادگیری بر عوامل اجتماعی، بین فردی و ارتباطی تاکید دارند از چنین ماهیتی برخوردارند.

یادگیری سیار، بنیادهای نظری، رفتار گرایی، شناخت گرایی، ساختارگرایی.