تحلیل میزان شهرگرایی در شهر سبزوار

شهر گرایی بهعنوان مرحلهی نهایی و کیفی زندگی شهری یا نتیجهی شهرنشینی محسوب میشود. شهر گرایی بهعنوان سبک جدیدی از زندگی اجتماعی توانسته آثار عمیقی بر رفتار شهروندان ایجاد نماید و این موضوع به یکی از دغدغههای متخصصین شهری تبدیل شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی عوامل موثر بر میزان شهر گرایی شهروندان سبزوار بر آن است تا دریابد که ساکنان بافت مرکزی، جدید و حاشیه شهر سبزوار تا چه میزان پذیرای فرهنگ شهر گرایی شده اند؟ و شهر گرایی چه تاثیری بر نگرش آن ها گذاشته است؟ این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که اطلاعات به دو روش کتابخانهای و پیمایشی گردآوری شده و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون Ttestتک نمونه، اسپیرمن، تحلیل واریانس و فریدمن و برای سنجش میزان شهر گرایی در سه بافت موردمطالعه از مدل VIKOR استفاده شده است. حجم نمونه برای سه بافت ۳۸۲ نمونه انتخاب شده است. مقدار آلفا برای کل شاخصها برابر با ۷۸/. به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که از ۶ شاخص موردبررسی در محدودهی موردمطالعه، شاخصهای هویت شهروندی، فردگرایی، بی تفاوتی، تعاملات و عقلانیت رابطه معناداری با میزان شهر گرایی شهروندان شهر سبزوار دارند اما شاخص ازخودبیگانگی رابطه معناداری با شهر گرایی ندارد و نتایج مدل ویکور نشان میدهد که میزان شهر گرایی در بافت جدید  بیشتر  است و در مراتب بعدی بافت مرکزی و بافت حاشیه قرار میگیرند. همچنین آزمون فریدمن نشان میدهد که شاخصهای ازخودبیگانگی، بیتفاوتی، فردگرایی و تعاملات به ترتیب بیشترین تاثیر را در میزان شهر گرایی سه بافت موردمطالعه شهر سبزوار را دارا می‎باشند. بنابراین یافتههای تحقیق نشان میدهد که شهر سبزوار به لحاظ درجه شهر گرایی در وضعیت مطلوب و مناسبی قرار ندارد.

Keywords:

شهرگرایی , دیدگاه ترکیب گرایی , شهر سبزوار