نقش مقاوم سازی مساکن روستایی در بهبود کیفیت کالبدی نواحی روستایی (مطالعه ی موردی: دهستان قوچان عتیق)

مسکن کوچکترین  شکل تجسم کالبدی استکه مهم­ترین معیار رضایت­مندی از آن در استحکام بنا نمود می یابد. نیاز روستاها به مسکن مناسب سبب اجرای اقدامات از سوی ارگان­های دولتی مرتبط از جمله بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در قالب اجرای طرح مقاوم­سازی مسکن روستایی طی چند دهه بعد از انقلاب شده است. مقاوم­سازی، اثرات گسترده­ای در مساکن روستایی داشته است. پژوهش حاضر به دنبال تعیین پیامد این برنامه­ها بر زندگی روستاییان و کیفیت کالبدی سکونتگاه­های روستایی است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی می­باشد. در راستایگردآوری اطلاعات از روش­های کتابخانه­ای (فیش­برداری) و میدانی (پرسشنامه و مشاهده) بهره برده شده است. بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش­های آمار توصیفی  و استنباطی (t تک نمونه­­ای، ویلکاکسون و پیرسون) به کار گرفته شده است. دهستان مورد مطالعه مشتمل بر ۴۴ روستا می­­باشد که از این تعداد ۱۵ روستا بهعنوان نمونه انتخاب گردید. تعداد نمونه لازم جهت تکمیل پرسشنامه با استفاده از فرمول اصلاح شده کوکران ۱۵۰ خانوار تعیین و پرسشنامه­ها به صورت نمونه­­گیری سهمیه­­ای در سطح روستاهای دهستان توزیع شد. نتایج تحقیق نشان­ می­دهد که بین مقاوم­سازی مساکن روستایی و پایداری کالبدی در منطقهی مورد مطالعه رابطه معناداری با سطح اطمینان ۹۹ درصد به میزان ۲۷۷/۰ و کیفیت مسکن با ۲۶۲/۰ وجود دارد و علاوه بر این نتایج تحلیل گذشته­نگر مبین تفاوت کاملا معنادار در دوره قبل و بعد از مقاوم­سازی در بهبود کیفیت مسکن و پایداری کالبدی در منطقهی مورد مطالعه مشاهده شده است. مقاوم­سازی مسکن روستایی ضمن افزایش مقاومت بنا و کاهش آسیب­پذیری آن در برابر مخاطرات طبیعی؛ بهبود کیفیت کالبدی در سطح روستاهای محدودهی مورد مطالعه را در پی داشته است.

Keywords:

کلید واژه ها: آسیب پذیری , مساکن روستایی , کیفیت کالبدی , شهرستان قوچان