بازتاب جغرافیای وطن در ادبیات منظوم کلاسیک و معاصر فارسی
عنوان مقاله: بازتاب جغرافیای وطن در ادبیات منظوم کلاسیک و معاصر فارسی
شناسه ملی مقاله: JR_JSHD-4-7_006
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JSHD-4-7_006
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
ربابه عباسی صاحبی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، نکا، ایران (نویسنده مسئول).
فاطمه امامی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
خلاصه مقاله:
ربابه عباسی صاحبی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، نکا، ایران (نویسنده مسئول).
فاطمه امامی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
از آن جا که اشعار مربوط به جغرافیای وطنی و سرزمین، جزء پیکره یک اجتماع و ملت محسوب می شود، می توان گفت محتوای اشعار شاعران وطن دوست دربرگیرنده موضوعاتی است که به نوعی با مولفه های جغرافیایی گره خورده است. شاعران در دورههای گوناگون پیوسته از ابراز عشق به میهن، سروده های بسیاری خلق کرده اند که قابل توجه و تامل است. در این پژوهش سعی شده با تاکید بر شعر چند تن از شاعران ادبیات کلاسیک و معاصر، بهویژه شاعرانی که به وطن ابراز عشق کردهاند، به چگونگی بازتاب مولفه های جغرافیایی در ادبیات شاعرانه آن ها توجه گردد. نتایج حاکی از آن است که ناصرخسرو، سعدی، حافظ به عنوان شاعران کلاسیک و منوچهر آتشی، اخوان ثالث، علی معلم و شهریار به عنوان شاعران معاصر، در سروده های خود، به گونه های مختلف از جغرافیای ایران یاد کرده اند و علت یادآوری از سرزمین و مولفه های جغرافیایی در سروده هایشان را می توان همان عشق به وطن دانست. این مولفه های جغرافیایی انعکاس یافته در سروده های شاعران مذکور عبارتند از: وطن، هویت مکانی، اسامی جغرافیایی، فضای جغرافیایی و سرزمین. از میان این مولفه ها، اسامی جغرافیایی مانند دریای خزر، مازندران، خراسان، شیراز، جنوب و آذربایجان از بسامد بالایی برخوردار است.
کلمات کلیدی: شاعران کلاسیک, شاعران معاصر, وطن , جغرافیای ایران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1241588/