جایگاه قاعده آمره در حقوق بین الملل عمومی

حقوق بین الملل به شکل امروزین آن به مانند حقوق داخلی از آغاز مدون نبوده بلکه به تدریج مسیر تحول و تکامل را طی میکند ضمن آنکه هنوز هم مهمترین معیار قاعده سازی رضایت صریح و ضمنیدولت هاست و اگر سازمانه ای بین المللی در سال های اخیر با صدور قطعنامه یا اعلامیه یا پروتکل اظهار وجود میکنند آن هم به دلیل صلاحیتی است که خود دولت ها به آنها ارزانی داشته اند با این حال همان طور که فلاسفه مشهور حقوق بین الملل اعلام کرده اند این علم و رشته از حقوق تحت تاثیر دو مکتب حقوق طبیعی و فطری و حقوق وضعی و ارادی به قاعده سازی میپردازد با این حال هنوز هم ارزش هایی وجود دارد که مهم تر از اعلام اراده دولت هاست که از آنها با نام قواعد آمره و تعهدات عامالشمول جامعه بین المللی در کلیت خود یاد میشود در عین حال وجود این شکل قواعد الزام آور چیزی از اعتبار معاهدات، عرف بین المللی، اصول کلی حقوقی، دکترین علمای حقوق، رویه قضایی محاکم بین المللی و اصل انصاف و صلاح و صوابدید نمیکاهد فلذا به نظر میرسد که قاعده آمره در وضعیتی مافوق اراده دولت ها قرار گرفته و چون بقا و دوام جوامع بشری به آنها متکی است با توافق طرفین نمیتوان از اجرای آن خودداری کرد که میتوان آنها را جزو ارزش های مشترک همه ملل متمدن دنیا یاد کرد. هدف از نگارش این تحقیق آشنایی با اوصاف و ماهیت قواعد آمره در حقوق بین الملل بوده و تلاش داریم قلمرو اجرا و حاکمیت این قاعده را در روابط بین الملل مشخص کنیم روش تحقیق توصیفی ترویجی بوده و یافته های تحقیق ثابت میکند که امکان توافق برای محدود کردن اجرای قواعد آمره وجود ندارد زیرا حکایت از یک نفع مستمر و نهفته دارد که شاید تابعان اصیل حقوق بین الملل هنوز به آن پی نبرده اند و به مصلحت آنهاست که مطیع قاعده آمره حقوق بین الملل انسانی باشند.

Keywords:

حقوق بین الملل , قاعده آمره , توافقات ضمنی , الزام آور , حقوق معاهدات