شکوفه محمدی بی ابری - دانشجوی دکترا، مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
بهرام یوسفی - دانشیار، دانشگاه رازی،کرمانشاه
رضا صابونچی - استادیار مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

طفرهروی اجتماعی یکی از عوامل از بین رفتن بهرهوری در محیط کار است. تحقیقات زیادی برای شناختعوامل زمینه ساز طفرهروی اجتماعی انجام شده است. هدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط فرسودگی شغلی باطفرهروی سازمانی در میان کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور بود. جامعه آماری پژوهششامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور (کرمانشاه، کردستان، لرستان و ایلام) بهتعداد ۴۵۳ نفر بود. تعداد ۲۰۳ نفر از کارکنان به صورت تصادفی انتخاب و به عنوان نمونه پژوهشی درتحقیق مشارکت کردند. از دو پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش وهمکاران و طفرهروی اجتماعی جورججهت جمع آوری داده ها استفاده شد. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونمورد تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج تحقیق ارتباط معناداری بین فرسودگی شغلی و ابعاد آن شاملخستگی عاطفی، شخصیتزدایی و فقدان موفقیت فردی با طفرهروی اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش وجوانان استان های غرب کشور مشاهده گردید. براساس نتایج تحقیق حاضر کارکنانی که به فرسودگی شغلیدچار می شوند، احتمال بیشتری دارد که از زیر بار مسئولیت هایی که در سازمان برای آنها تعیین شدهاست شانه خالی کنند بنابراین کاهش زمینه های فرسودگی شغلی می تواند طفرهروی را در کارکنان کاهش دهد.

طفرهروی سازمانی، فرسودگی شغلی، خستگی عاطفی، شخصیت زدایی، کاهش موفقیت فردی