محمدرضا دهشیری - استاد علوم سیاسی دانشکده روابط بین الملل

این مقاله تلاش دارد به واکاوی جایگاه مطالعات افراطی گری در روابط بین الملل باتوجه به مفاد دروس کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه های امریکا و اروپا بپردازد.در پاسخ به این پرسش که رویکرد مراکز آموزشی به مطالعات افراطی گری اعم ازخشونت آمیزی و غیر خشونت آمیزی در روابط بین الملل چیست، نگارنده به تبیین اینموضوع از دو منظر روشی و محتوایی می پردازد. از منظر روشی می توان به رویکردهایمبتنی بر تحلیل روندهای بین المللی بر اساس آینده پژوهی، مطالعات یوزیتیویستی،مطالعات انتقادی، مطالعات تطبیقی، مطالعات موردی، مطالعات منطقه ای،مطالعات میان رشته ای، و تمرین های عملی شبیه سازی در روابط بین الملل اشاره کرد.از منظر محتوایی، دانشگاه های غربی تلاش داشته اند از منظرهای مختلف فلسفی،اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، روانشناختی، فرهنگی، دینی، ارتباطاتی و امنیتی ی به مداقهدر مطالعات افراطی گری بپردازند. در این زمینه می توان به رشته های مطالعات توسعهبین المللی، مطالعات منازعات و بحران های بین المللی، اقتصاد سیاسی بین المللی، مطالعات بینادینی، مطالعات زنان، مطالعات روانشناختی، مطالعات تروریسم شناسی، مطالعات پوپولیسم شناسی، مطالعات ارتباطاتی، مطالعات جهانی شدن، مطالعاتامنیت بین الملل، و مطالعات جامعه شناختی پلیس اشاره کرد. لذا مقاله حاضر درنظر دارد زوایای گوناگون به مطالعات افراطی گری و رویکردهای مختلف پژوهشی وآموزشی به این پدیده در روابط بین الملل را مورد مداقه قرار دهد.

افراطی گری، رشته دانشگاهی، روابط بین الملل، تروریسم، مطالعات میان رشته ای