ارزیابی خطر زمین لرزه در شهر چابهار در ارتباط با کاهش مخاطرات محیطی

زلزله پدیده ای است که برای مقابله با اثرات سوی آن باید از طریق اتخاذ ساز و کارها و تدوین راهکارهای مناسب اقدام نمود . شهر چابهار در جنوب استان سیستان و بلوچستان وشمال دریای عمان ، جایگاه ویژه ای در برنامه های توسعه منطقه ای دارد .به لحاظ کاهش میزان مخاطرات در شهرها ، مراکز مهم صنعتی و شریانهای حیاتی دراثر رخداد زلزله ، مطالعات موردی در ارتباط با میزان خطر بالقوه زلزله و رفتار خاک به هنگام زلزله درمقیاس کاربردی درسطح شهر چابهار ضرورت دارد .عمده ترین گسلهای تاثیرگذار بر لرزه خیزی ناحیه شامل مکران ، قصرقند، کهیر و وشنام می باشد. در این مقاله ، چشمه های لرزه زا در حوزه مکران جنوبی معرفی و با روشهای تحلیلی واحتمالاتی خطر زمین لرزه برآورد شده است . باتکیه بر داده های آماری نمی توان به نتیجه گیری منطقی برای طرح کردن سرچشمه های واجد پتانسیل لرزه ای در این منطقه که خطر پتانسیل لرزه ای درجه پایین را نشان می دهند ، دست یافت . بلکه بر اساس توزیع مراکز سطحی ونشانه های زمین ریختی در منطقه ای که در آن زلزله بزرگ پاسنی اوراما درسال 1945 رخ داده است به صورت یک منبع با پتانسیل لرزه ای در امتداد خط ساحلی دریای عمان (گسل ساحلی مکران ) ترسیم می گردد ، توجه خاص داشته باشیم . با در نظر گرفتن گسل ساحلی مکران و با توجه به رخداد زمین لرزه ای تاریخی با بزرگای 1، 8 در بخش شرقی گسل و در خارج از مرزهای ایران و با عنایت به سرشت تکتونیکی ناحیه ، برای دوره بازگشت 475 سال بیشینه شتاب ثقل افقی معادل g28/0 وبیشینه شتاب قائم معادل g0/18 برآورد ومعرفی می شود .

Keywords:

خطر زمین لرزه , چابهار , آسیب پذیری , مکران