محمد نادی - دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
شاهرخ محمدبیگی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

با بررسی جایگاه طنز در شعر انقلاب اسلامی ایران با سبک و شیوه ی کار و فعالیت شاعران طنز پرداز این دوره می توان آشنا شد و با تحلیل آثار آن ها، شیوه ی برخورد شاعران و نوع بیان مشکلات جامععه، در قالب طنز عیان می گردد. ادبیات انقلاب، ادبیاتی آگاهی بخش و بصیرت افزاست و همچنین طنز اصالتا کارکرد آگاهی بخشی دارد. بدین دلیل پژوهیدن این کارکرد در ادبیات، اهمیت والایی دارد تا معناگرایی، آگاهی بخشی، بصیرت و اعتراض به عنوان مولفه های اصلی و مهم شعر انقلاب و نقش کلیدی آنها در این ادبیات روشن گردد. شعر انقلاب شعری جامعه گرا و مردمدار است و طنز وظیفه ی جامعه اندیشی و آگاهی بخشی و بصریت افزایی افراد را دارد، بدین سبب تبیین جایگاه طنز در شعر انقلاب در حقیقت تشریح یکی از مهمترین بسترهای معنایی و محتوایی آن است. در این مقاله به روش تحلیل محتوا و با استفاده از روش گردآوری کتابخانه ای با بیان تعریف طنز و مقایسه ی جایگاه آن در دوره های مختلف شعر انقلاب و قالب های به کار رفته، سعی شده به اختصار مفهوم طنز، سطح و جایگاه آن در این دوره مشخص شود و شاعران معروف این سبک و آثار ایشان معرفی گردند.

طنز، شعر، انقلاب اسلامی