سیدعلی اصغر طباطبایی نیا - دبیر ادبیات فارسی شهرستان مهریز یزد و دانشجوی دکتری ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند

خداوندگار حماسه با اشراف کامل بر قابلیت های نمایشی، در گستره بسیار وسیعی از اشتراکات وتوانمندی های سینمایی در مسیر بیش باورپذیری ذهنیت مخاطبان خود، بهره جسته و ادراک هنریآن ها را جهت رسیدن به تصاویر عینی و بصری که جوهره هنر اوست، یاری نموده است. از دیگرسو ماهیت مفاهیم عینی و ملموس حماسه باعث می شود تا نسبت به مفاهیم عمیق و شهودیعرفانی، قابلیت نمایشی و به همان نسبت در اقناع کنندگی و برانگیختن قوی تر بعد عاطفی، تاثیریمستقیم داشته باشد. تصویرسازی های فردوسی غنای بصری و دراماتیکی خاصی دارد که در سینمانیز رد پای آن به وفور یافت و دیده می شود. برآیند و شواهد این مقاله نشان می دهد که فردوسی ازماهیت تصویری و سینمایی و ظرفیت های آن در بیان و تبیین احساس، عاطفه و اندیشه، آگاهیدرخوری داشته و در انتقال تصویر ادبی و ذهنیت هنری خود، با استفاده از پتانسییل ها و ابزارهایسینمایی، فراتر از دید نمایش تئاتری و نقاشی، نسبت به زمان خود ، بسیار درخشان و قابل تاملعمل نموده است. در این جستار که با رویکرد کتابخانه ای و به روش تحلیلی- توصیفی فراهم شده است، ضمن معرفی تصویر و تصویرپردازی شاعر جان و خرد، استفاده خلاقانه و هنرمندانه او ازشگردهای سینمایی در این داستان (نماپردازی، رنگ، حرکت، گفت وگو، شخصیت پردازی،روایت گری و پایان بندی مناسب) بررسی و نموده می شود.

شاهنامه، قابلیت سینمایی، تصویرسازی، غنای بصری