شهیار قنبری شاعر و هنرمندی روشنفکر، سازنده و ساختارشکن با نیم قرن کار و آفرینش بی وقفه و کوشا برای تازه تر شدن در ترانه و موسیقی است. از آنجا که تا کنون، بیشتر به جنبه موسیقایی ترانه پرداخته شده و متن ترانه ها کمتر مورد توجه بوده بررسی سبک ها و تحلیل ادبی متن ترانه،ضروری و دارای اهمیتی مضاعف است.در این مقاله با گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای، سبک زبانی ترانه های شهیار قنبری در کتاب ترانه «دریا در من» و نیز با جستجو در کتاب ها و آرشیوهای موسیقی و دستیابی به تقریبا تمامی آثار منتشر شده از وی تا به حال، در سه سطح آوایی و لغوی و نحوی بررسی شده است. توجه ویژه به وزن و قافیه نو در بخش موسیقی بیرونی و فراوانی سجع و تجنیس و تکرار در بخش موسیقی درونی و ترکیب سازی های ماندگار در بخش لغوی و صرف کامل و صحیح افعال و جمله بندی برطبق دستور زبان امروز و قصارنویسی و ایجاز در بخش نحوی از ویژگی های سبک زبانی شهیار قنبری است.زبان وی ضمن رشد روز افزون به صورت نموداری خطی و صعودی در رعایت اصول که نشانگر دقت و مطالعات مستمر اوست، وی را صاحب سبکی نوین با کلامی صریح و جدی کرده است. نمونه های فراوان بدیع لفظی و هنجارشکنی آگاهانه و مثبت و رو به جلو و استفاده از زبانی بینابین و ملموس میان زبان رسمی و محاوره همراه با خلق ترکیبات بدیع و خودساخته برای عرضه محتوایی تازه از نکات برجسته در ترانه او هستند.