چگونگی تطبیق زیبایی شناسی شهری با اصول و قواعد شهرسازی بومی (مکتب شهرسازی اصفهان)

ادراک زیبایی یکی از نیازهای انسانی است که شهروند در هر شهری طالب آن است. در کلانشهرهای درحال توسعه، اجزایآنها به طور مداوم افزوده شده و تغییر می یابند، لذا شکل شهر دستخوش تغییراتی می شود و در زیبایی شهر که ترکیبی ازمولفه های طبیعی و مصنوعی است تاثیر می گذارد. نیازهای روانی انسان- محیطی، مردم را به سه مقوله اصلی یعنی ادراک فضایی،احساس تعلق و احساس زیبایی سوق می دهد، این سه پدیده ارتباطی انداموار با یکدیگر دارند که باهم موجب ایجاد رضایت،آسایش، ایمنی و لذت برای انسان می شوند. از طرفی اصول حاکم بر شهرسازی بومی علاوه بر توجه به ویژگی های فرهنگی، دینی وتاریخی آن شهر و جامعه، به مسائل زیبایی و زیبایی شناسی شهری نیز توجه خاصی دارد لذا در این پژوهش تلاش شده است بااستفاده از روش توصیفی- تحلیلی، اصول و قواعد شهرسازی بومی (ایرانی- اسلامی) را در مکتب شهرسازی اصفهان در ابعاد زیباییو زیبایی شناسی مورد بررسی قرار دهیم و با معیارهای زیبایی شناسی شهری تطبیق دهیم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داداصول و قواعد شهرسازی بومی (ایرانی- اسلامی) بخصوص در مکتب شهرسازی اصفهان در سطح عالی از تاکید و انطباق بامعیارهای عام زیبایی شناسی شهری قرار دارد و می توان این معیارها را به آسانی با معیارهای امروزه شهرسازی منطبق ساخت و به اجرا گذاشت.

Keywords:

زیبایی , زیبایی شناسی شهری , شهرسازی مکتب اصفهان , شهرسازی بومی