سمیه رجب پورفراخانی - استادیار گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی حکیم نظامی قوچان،قوچان،ایران
آزاده پارسا - دکتری تخصصی روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
احمد برجی - دکتری تخصصی روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر سازگاری با مدرسه در دانش آموزان با علایمبیش فعالی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مادران دانش آموزان با علایم بیش فعالی به مراجعه کننده مرکزثامن الائمه شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ که حدود ۱۲۰ نفر بودند را شامل گردید. به روش نمونه گیری هدفمند ۳۰ مادر دانش آموزانی که نمره پایین در پرسشنامه سازگاری با مدرسه (سینها وسینگ، ۱۹۹۳) در پیش آزمون کسب کردند و دارای ملاک های ورود و خروج بودند به عنوان نمونه آماری انتخابشدند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزشبرنامه فرزندپروری مثبت براساس برنامه فرزندپروری مثبت راجرز (۱۳۹۴) را دریافت کرد و گروه کنترل که درلیست انتظار قرار دارند و درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برایتسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss-۲۱ استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که آموزش برنامهفرزندپروری مثبت بطور معناداری منجر به افزایش سازگاری با مدرسه در دانش آموزان با علایم بیش فعالی شد، بهعبارت دیگر سازگاری با مدرسه دانش آموزان با علایم بیش فعالی شرکت کننده در گروه آزمایش بطور معنادارینسبت به گروه کنترل افزایش یافت.

برنامه فرزندپروری مثبت، سازگاری با مدرسه، بیش فعالی