روح الله آهنگران - دانش آموخته حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق دانشگاه آزاد تهران واحد تهران مرکزی
شبنم رضایی عباسی - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی، تهران واحد تهران مرکزی

در راستای گسترش چشمگیر فضای مجازی در کلیه وجوه زندگی بشر، تولید شبکه های انسانی نیز عامل مهم دیگری درافزایش تعاملات مجازی بین افراد گردید. شبکه های اجتماعی مجازی، نسل جدیدی از وب سایت ها هستند که این روزهاکانون توجه کاربران شبکه جهانی (اینترنت) قرار گرفته است. یکی از کارکردها و ظرفیت های این رسانه های نوظهورمجازی ایجاد تعامل و گفتمان سازی می باشد. با توجه به رشد فضای مجازی و ورود جنبه های مختلفی از دین وشکل گیری مذهب در فضای مجازی، گفتمان های گوناگونی از مفاهیم قرآنی و معارف دینی می تواند شکل بگیرد. یکی ازآن مفاهیم که کمتر به آن پرداخته شده و لازم است بیشتر به آن توجه شود موضوع ایمان به وعده های الهی می باشد.مراحل گفتمان سازی عبارتاند از آگاه سازی، آرمان سازی و هدایت گری که با وجود ظرفیت های نوشبکه های اجتماعیمی توان در مرحله آگاه سازی مخاطب نسبت به مفهوم وعده های الهی، اقسام آن و درکل به نقاط ضعف و قوت گروه ها دراین موضوع آگاهی یافت و در مرحله آرمان سازی نیز می توان با تعریف نقاط آرمانی به خصوص وعده های مرتبط با مسائلآخرالزمان و حکومت مهدوی برای ایجاد انگیزش در راستای حرکت جمعی به مقصد دست یافت و پس از این دو مرحلهمقدماتی که متناظر با کلیت موضوع وعده های الهی است؛ گفتمان سازی وارد مرحله هدایت گری خواهد شد. هدف ازانجام این پژوهش بررسی ظرفیت نوشبکه های مجازی در گفتمان سازی ایمان به وعده های الهی می باشد. روش تحقیقدر این پژوهش، روش تحلیلی-استنباطی است و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. همچنین نحوه گردآوری اطلاعات،روش اسنادی به روش فیش برداری می باشد.

ظرفیت، نوشبکه های مجازی، گفتمان سازی، وعده، وعید، شبکه های اجتماعی، رسانه مجازی