مریم اسفندیاری مهنی - دانشجوی دکتری جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس
علیرضا سایبانی - عضو هیئت علمی گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس

کوچاندن اجباری افراد از موطن خود در نظام بین المللی از جمله رفتارهایی است که حقوق بشر را نقض می کند و در اعلامیه حقوق بشر سازما ملل متحد، در میثاق بین المللی حقوق مدنی و در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی جرائم علیهبشریت را بعنوان اعمال خاصی تعریف می کند که بعنوان جزئی از یک جمله سیستماتیک یا گسترده نسبت به یک جمعیت غیرنظامی با علم به آن جمله ارتکاب یافته باشد. بنابراین، ایجاد مسئولیت کیفری در قبال ارتکاب یک جرم علیه بشریت، نیاز به ابات ارتکاب قتل عمد، نابودسازی، به بردگی گرفتن، اخراج یا کوچ اجباری، تجاوز جنسی، بردگی جنی، فحشای اجباری دارد. این اعمال باید بعنوان بخشی از یک حمله گسترده یا سیستماتیک، برضد هرجمعیت غیرنظامی، به وسیله یک مرتکب با علمبه وجود آن حمله و متعاقب یک سیاست دولتی یا اغماض دولت ارتکاب یافته باشند. در این مقاله سعی شده است که سیاست کیفری مقتن بین المللی در خصوص کوچ اجباری مورد بررسی قرار گرفته و جوانب مربوط به آن مشخص شود. سپس به بررسی سیاست کیفری بین المللی در اقبال کوچ اجبری پرداخته شده و سیست کیفری اعمالی در سطح بین المللی، در رابطه با موارد مهمی که در آن کوچ تحمیلی صورت پذیرفته است، از قبیل کوچ اجباری مردم فلسطین توسط رژیم اسرائیل، مورد تحلیل و ارزیابی چند جانبه قرار می گیرد.

کوچ اجباری، فلسطین، حقوق بشر، سیاست کیفری، سازمان ملل