علی مرادی شمرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور
فرناز یزدان جاوید - مدرس، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور

محلات شهری مخصوصا محلاتی که دچار دست خوش تغییراتی از سوی سازمان های مرتبط با امور شهریمی شوند شاهد ایجاد فضاهایی هستیم که از سوی مدیران و طراحان برای ساکنین محله ایجاد می گردد تا در کنارارتباطات مختلف اهالی محله برای تعاملات اجتماعی بیشتر فرآهم شود. این فضاها که اکثرا در طرح های توسعه محلاتبرای بافت فرسوده و ناپایدار گنجانده شوده از معنای خاصی برخوردار نبوده و در طول زمان با عدم استقبال افراد بهفضایی تهی تبدیل می گردد چون به محیط طبیعی در توسعه محلات و طرح های توسعه و توسعه پایدار در محلاتآنطور که باید توجه نمی شود.در این مقاله با توجه به جمع آوری مطالب اسنادی و کتابخانه ای و روش توصفی-تحلیلی اقدام به ارائه مبانی نظری در چارچوب مورد نظر اقدام شده و با ارائه راهکارهایی اثباتی به نتیجه توجه به معنادر توسعه پایدار محلات با رویکرد انسانی رسیده و آن را در غالب کلی ذکر کرده ایم.

توسعه محلات ، نماد شهری ، رویکرد انسانی ، توسعه پایدار