تاثیر PRP آلوگرافت و PRP زنوگرافت بر ترمیم استخوان در مدل حیوانی خرگوش

آسیب های وسیع استخوانی ناشی از تصادف، تومور، استئومیلیت، شل شدن ادوات تثبیتی، یا استئوتومی های اصلاحی نیازمندمداخلات جراحی هستند؛ زیرا ترمیم خود به خودی فقط در آسیب های کوچک و محدود انجام می گیرد. پیوند استخوان خودی هنوز بهعنوان یک استاندارد طلایی در پیوند به شمار می آید. عوامل القا کننده استخوان سازی بسیاری موجود است که برخی از آنها عبارتند از:فاکتورهای رشد مشتق از پلاکت، عامل رشد عروقی و عامل رشد و تمایز دهنده ی سلولی، تزاید دهنده ی سلول ها و فیبروبلاست ها. معمولادر تزریق پلاکتی مقدار تخریب بافتی کاهش می یابد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت بین گونه ای درالتیام شکستگی تجربی در خرگوش است. در مطالعه حاضر از چهار گروه خرگوش (۲۰ راس هر گروه ۵ راس) استفاده گردید. خرگوش هابا کنامین (۳۰mg/kg) و آسه پرومازین (۰/۲mg/kg) با تزریق عضلانی بی هوش شدند و دست راست آنها تراشیده و آماده برای انجام جراحی شد. برش پوست در سطح قدامی-داخلی روی استخوان رادیوس ایجاد شد و با کنار زدن بافت های نرم و عضلات، استخوان رادیوسدر معرض دید قرار گرفت. قطعه ای از استخوان به اندازه ی دو برابر عرض آن (تقریبا ۱۰ میلی متر) با اره استخوان بری برداشته شد. به گروهشاهد که دچار نقیصه ی استخوانی بود هیچ ماده ای پیوند زده نشد (۵ خرگوش) و در گروه اتولوگرافت (۵ خرگوش) که در محل نقیصه، ازاستخوان خودی استفاده شد. در گروه زنوگرافت (۵ خرگوش) که در آن از PRP گاوی استفاده شد و در گروه آلوگرافت (۵ خرگوش) که PRP خرگوش در آن استفاده شد، تزریق به این ۴ گروه در روزهای ۳، ۵ و ۷ صورت گرفت و ارزیابی رادیوگرافی هر دو هفته تا ۸ هفته و هیستوپاتولوژی در هفته هشتم صورت گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از PRP در نقیصه استخوانی خرگوش در التیام شکستگی کارآمد است و این مساله با PRP گاوی (زنولوگ) بیشتر نمود داشت.

Keywords:

خرگوش , PRP خرگوش , PRP گاو , ترمیم استخوان