بررسی تغییرات سطح سرمی سیتوکین اینترلوکین- ۶ یک هفته قبل تا یک هفته بعد از زایمان طبیعی در میش

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 497

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SKU-14-1_002

تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1400

Abstract:

با توجه به این که ساز و کار زایمان طبیعی یک فرآیند وابسته به واکنش های ایمونولوژیک است، ممکن است فاکتورهای التهابی مختلفدخیل در واکنش های ایمنی (اینترلوکین- ۶ یک سیتوکین پیش التهابی) در زمان های نزدیک زایمان تولید شوند. هدف از این پژوهشبررسی تغییرات اینترلوکین- ۶ از یک هفته قبل از زایمان تا یک هفته بعد از زمان زایمان طبیعی در میش بود. با این هدف تعداد ۵ راسمیش آبستن نیمه ی دوم انتخاب شد. نگهداری و وضعیت تغذیه ای میش های آبستن در شرایط یکسان صورت گرفت. خون گیری از طریقورید وداج میش پس از ضدعفونی موضع با ونوجکت و لوله ی خلادار به میزان ۵ تا ۷ میلی لیتر هر ۲۴ ساعت یک بار به مدت یک هفتهقبل از زایمان تا یک هفته بعد از زایمان صورت گرفت. نمونه ها از طری لوله های استریل به صورت جداگانه پس از اخذ جمع آوری شد وبرای جداسازی سرم به آزمایشگاه منتقل شدند. نمونه های سرمی پس از جداسازی در فریزر آزمایشگاه و در دمای ۷۰ – درجه سانتیگرادقرار داده شد تا از اتولیز و تخریب زنجیره های ایمنی جلوگیری شود. اینترلوکین- ۶ سرم ها با کیت اختصاصی اینترلوکین- ۶ گوسفندی وتست الایزا سنجش شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در روزهای مختلف قبل از زایمان و بعد از زایمان و همچنین روز زایماناینترلوکین- ۶ تغییرات ناچیزی داشته است که این تغییر از نظر آماری معنی دار نیست (P=۰/۷۶۲۵) در کل نتایج این پژوهش بیانگر این است که وقوع زایمان بر سطوح سرمی اینترلوکین- ۶ تاثیری در دوره ی زمانی مورد پژوهش ندارد.

Authors

هادی بیننده

دانش آموخته دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد- ایران

عبدالناصر محبی

دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد- ایران

فرید براتی

دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد- ایران

ناصر شمس اسفندآبادی

دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد- ایران