ارتباط بین پلی مورفیسم ژن بتا دیفنسین و تغییرات پروتئین های فاز حاد و لوکوگرام در گاوهای شیری مبتلا به اندومتریت بالینی

بتا دیفنسین تولید شده در رحم، نقش مهمی در ایمنی ذاتی رحم گاو برای پاکسازی عفونت، رفع التهاب و کمک به جمع شدنطبیعی اندومتر پس از زایش دارد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر پلیمورفیسم ژن بتا دیفنسین بر تغییرات فاکتورهای مختلفی همچونپروتئین های فاز حاد و لوکوگرام پیش و پس از درمان در گاوهای شیری مبتلا به اندومتریت صورت گرفت. تعداد ۵۱ راس گاو شیری مبتلابه اندومتریت بالینی در زمان انجام تست پاکیزگی رحم (۳۰ تا ۴۰ روز پس از زایش) انتخاب شدند. پس از تایید اندومتریت بالینی، گاوهابه دنبال اقدامات درمانی، مجددا دو هفته بعد ارزیابی بالینی شدند. در هر دو زمان نمونه گیری شامل خون کامل (حاوی ماده ضد انعقاد) وخون بدون ماده ضد انعقاد به منظور جداسازی سرم، انجام شد. آزمایش های مربوط و همچنین ژنوتایپینگ گاوها بر اساس ژن بتا دیفنسین به روش RFLP PCR انجام گرفت، در نتیجه موتاسیون نقطه ای C به T در ناحیه ۲۲۳۹ ژن مورد نظر سه ژنوتیپ متفاوت CT, CC و TT مشاهده شد. با مقایسه تغییرات سرم آمیلوئید آ (قبل و پس از درمان) بر اساس حضور آلل T در ژن β-defensin مشاهده شد که پس از درمان، گاوهای دارای آلل T در مقایسه با گاوهای فاقد آلل T، افزایش سرم آمیلوئید آ را بیشتر نشان دادند، که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P=۰/۰۴). در مورد تغییرات سایر فاکتورهای هماتولوژیک، اختلاف آماری معنی داری بین ژنوتیپ ها و آلل های مختلف مشاهده نشد.

Keywords:

اندومتریت , بتادیفنسین , پلیمورفیسم , پروتئین فازحاد , لوکوگرام