نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین خود تعیین گری و رضایت مندی شغلی کارمندان ادرات دولتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین خود تعیین گری و رضایت مندی شغلی کارمندان ادارات دولتی انجام شد. از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری آن شامل کلیه کارمندان ادارات دولتی به تعداد ۷۱۲ نفر بود. تعداد افراد نمونه ۲۴۸ نفر بود. براساس جدول کرجسی- مورگان و با استفاده از روش نمونه گیی تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، مقیاس خود تعیین گری لاردی و همکاران (۱۹۹۳) و پرسشنامه رضایت شغلی (اسمیت، کندال و هولین، ۱۹۶۹)، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر با نرم افزار ایموس استفاده گردید. نتایج بررسی مدل در فرضیه اصلی براساس شاخص های برازش نشان داد مدل نهایی اصلاح شده با داده ها برازش مطلوب دارد. همچنین بررسی فرضیه های فرعی از طریق روش بوت استراپ نشان داد خودکارآمدی نقش میانجیگری معنی داری در ارتباط بین ابعاد خود تعیین گری و رضایت شغلی دارد.

Keywords:

خود تعیین گری , خودکارآمدی , رضایت شغلی