سیدعلی طهماسبی - استادیار دانشگاه پیام نور

فهم و تفسیر صحیح آیات قرآن، منوط به بهره مندی از منابع تفسیری مطمئن و قابل قبول است، چوناستفاده از منابع غیر مطمئن، ممکن است مفسر را گرفتار تفسیر به رای و برداشت های نامناسب و ناصواباز آیات قرآن بنماید. در میان منابع تفسیری، منابع ادبی بسیار حائز اهمیت است، زیرا بدون توجه به واژگانو ساختار حاکم بر ادبیات قرآنی، شکل گیری فهم درست قرآن، عادتا ممکن نیست. در این مقاله با روشتحقیق کتابخانه ای و مبتنی بر تجزیه و تحلیل داده ها، نقش منابع ادبی در تفسیر قرآن و نیز اقسام منابع ادبیو کارکردهای آنها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله از این تحقیق، حاکی از آن استکه منابع متقن ادبی مختلف میتواند در تبیین مفردات قرآنی و تفسیر مفاهیم بلند آن، و نیز کشف وجوهاعجاز و بلاغت این کتاب آسمانی نقش مهمی را ایفا نمایند. فهم نکات بلاغی قرآن که رمز پی بردن بهبسیاری از پیام های قرآن است، در گرو آشنایی با ادبیات عرب است، و بدون آن، دستیابی به ظرافت هایبلاغی قرآن، میسر نمی شود.

منابع ادبی، منابع تفسیری، تفسیر قرآن