فاطمه نیکونژاد - کارشناسی، آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس اداره آموزش و پرورش شهرستان قشم، آموزشگاه ام کلثوم لافت

پرخاشگری در میان واکنش های هیجانی، به دلیل پیامدهای فردی و اجتماعی اش توجه بسیاری از روانشناسان و متولیان امر تعلیم وتربیت را به خود جلب کرده است. علیرغم بروز برخی رفتارهای پرخاشگرانه در سالهای اولیه تولد، کودک درطی فرایند رشد خود فرصتهایی برای یادگیری مهارتهای نظارت بر هیجان و رفتار را خواهد داشت، که منجر به کنترل مناسب خشم و پرخاشگری می شود. بااین وجود، بعضی از کودکان در کسب این مهارت ها موفق نیستند ، درنتیجه سطوحی از پرخاشگری را در روابط میان فردی بروز می دهند. درکنار خانواده، مدرسه مهمترین نهاد برای پرورش مهارتهای اجتماعی کودک است . تحقیقات ، درباره علل پرخاشگری در کودکان، نشان داده است که علاوه بر عوامل ژنتیکی و هورمونی، عوامل محیطی، الگوهای ناسالم خانوادگی، ناکامی در خود ابرازگری، قرارگرفتن در موقعیت هایی که کودک دچار دوگانگی و تضاد درونی می شود، می تواند از مهم ترین آنها باشند. بنابراین ایجاد فضایی عاطفی و دوستانه در کلاس، که درآن فعالیت های مثبت تشویق شده و همچنین عدم تنبیه کودک می تواند در پیشگیری از پرخاشگری و حل آن بسیار کارساز باشد.

پرخاشگری، رفتارهای ناسازگار، دانش آموز پایه اول