بخش عمومی و آزمایشگاه زنده نواوری اجتماعی در ایران

نواوری اجتماعی راهکاری نوین برای مدیریت مشکلات اجتماعی توسط بخش دولتی است. با این حال، مطالعات اندکی در مورد نقش و جایگاه بخش دولتی در این نواوری انجام شده است. تحقیق حاضر برای کم کردن این خلاء پژوهشی نقش بخش عمومی ایران را در فرایند نواوری اجتماعی مطالعه کرد. به بیان دیگر، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی یک آزمایشگاه زنده را مطالعه کرد که توسط بخش عمومی ایران برای رفع مسئله بیکاری در میان افراد کم توان ذهنی ایجاد شده بود. داده ها از طریق مشاهده مشارکتی و مصاحبه گرداوری شد. نتایج نشان داد که بخش عمومی نقش مهمی را در نواوری اجتماعی ایفا کرد. به عبارت دقیق تر، اولا، بازیگران مرتبط را گردهم جمع و انگیزه همکاری را در آنها ایجاد کرد. ثانیا، هزینه های همکاری آنها را کاهش کاهش داد. ثالثا، موانع همکاری آنها را برطرف کرد.

Keywords:

بخش عمومی , ایران , نواوری اجتماعی , آزمایشگاه زنده