یاسین حیدری سوچلمایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه تهران

امروزه حرکت به سمت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر بخصوص انرژی خورشیدی به عنوان منبعی پایان ناپذیر و پاک در حال گسترش است، که ایران نیز در محدوده جغرافیای بسیار مناسب برای بهره مندی از این انرژی می باشد. مکان یابی احداث نیروگاه های خورشیدی به منظور بهره مندی حداکثر یکی از چالش های این صنعت است که شاخص های گوناگونی از جمله: ارتفاع،بارندگی،رطوبت نسبی،ساعات آفتابی و... در تصمیمگیری برای آن دخالت دارند.در این پژوهش استان سیستان و بلوچستان به عنوان یک نمونه به منظور بررسی فرایند تصمیم گیری برای احداث نیروگاه خورشیدی با استفاده روش های چند معیاره مورد مطالعه قرار گرفت. ابتدا با توجه به سیستم اطلاعات جغرافیایی، داده های شش ایستگاه سینوپتیک شهرهای این استان را به دست آوردیم و با تکنیک های برنامه ریزی چند معیاره شامل تاپسیس، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، ویکور و ساوه به انتخاب بهترین مکان برای ساخت نیروگاه در این استان پرداختیم. و در انتها با توجه به نتایج حاصل،شهرهای زاهدان و سروان به ترتیب به عنوان بهترین گزینه ها مطرح و چابهار به عنوان بدترین انتخاب معرفی شد.

نیروگاه خورشیدی؛ مکان یابی؛ سیستم اطلاعات جغرافیایی؛ تصمیمگیری چند معیاره؛ سیستان و بلوچستان