بررسی رابطه بین ظرفیت استقراض و درماندگی مالی با تعدیل گری سرمایه در گردش

امروزه درماندگی مالی یکی از موضوعات اساسی مورد توجه ذینفعان تجاری است. شرکت ها برای ادامه فعالیت خود به منابع کافی نیاز دارند که از جمله آن وجه نقد کافی برای پرداخت به وام دهندگان است. اگر شرکت در کسب منابع برای تامین نیازهایش توانایی کافی نداشته باشد دچار درماندگی مالی می شود. از سوی دیگر ظرفیت استقراض و تامین مالی بخش اعظمی از تصمیمات مالی مدیران را به خود اختصاص داده است و می تواند منجر به استفاده مناسب از فرصت های سرمایه گذاری و جلوگیری از به هدر رفتن منابع شود. در این میان سرمایه در گردش عامل کلیدی برای حفظ نقدینگی، بقا، پرداخت بدهی و سودآوری در کسب و کار است. با این بیان هدف مقاله حاضر بررسی ارتباط بین ظرفیت استقراض و درماندگی مالی با تعدیل گری سرمایه در گردش در ۱۰۱ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازهی زمانی ۱۳۸۹ - ۱۳۹۸ است. جهت آزمون فرضیه ها از الگوی داده های تابلویی و رگرسیون لجستیک استفاده شده است. نتایج آماری پژوهش نشان می دهد که رابطه ی معکوس و معناداری بین ظرفیت استقراض و درماندگی مالی وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر آن است که در تبیین روابط بین ظرفیت استقراض و درماندگی مالی، سرمایه در گردش نقش تعدیل گری ایفا نمی کند.

Keywords:

درماندگی مالی , سرمایه در گردش , ظرفیت استقراض