فاطمه اسناد - دانشجوی دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه مازندران

یکی از رکن های مهم توسعه و پیشرفت کشورها، در گرو شکوفایی شرکت های دانش بنیان است. سرمایه خطرپذیر ( VC ) تکیه گاه اصلی برای بقا و حیات کسب و کارهای نوپا به خصوص در شرکت های دانش بنیان و با فن آوری بالا است. طوری که وجود سرمایه گذاری خطرپذیر برای رشد و ایجاد اشتغال و توسعه موسسات دانش بنیان با اندازه های کوچک و متوسط ضروری است. یکی از مهمترین مسائل برای سرمایه گذاران خطرپذیر، زمان و شکل خروج از سرمایه گذاری و نحوه جمع آوری وجوه حاصل از بازیافت سرمایه است. سرمایه گذاران تنها زمانی مایل به مشارکت و تزریق وجوه هستند که ریسک مشارکت آنها با بازده مناسبی همراه باشد. استراتژی های متعددی برای خروج در صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر وجود دارد. در این مقاله، به مرور ادبیات مرتبط پرداخته می شود.

استراتژی های خروج؛ صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر؛ کسب و کار دانش بنیان