مریم بخارائیان - عضو هیات علمی ،گروه حسابداری، واحد علیآباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علیآباد کتول
مریم طالع زاری - دانشجوی دکتری ،گروه حسابداری، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول

در سال های اخیر، دستورالعمل حسابرسی (نشریه ۱۵۰ سازمان حسابرسی) با نگرش مدیریتخطر حسابرسی و با هدف برقراری ارتباط بین میزان شواهدی که باید گردآوری شود بااهمیت و خطر حسابرسی، تدوین شده است. در متن حاضر تلاش شده که اعتبار نتایج حاصلاز اجرای دستورالعمل حسابرسی نشریه ی شماره (۱۵۰) بررسی و مورد ارزیابی قرار گیرد کهدر صورت اتکا به نتایج حاصل از دستورالعمل یاد شده و برنامه ریزی و اجرای حسابرسی براساس نتایج مزبور، آیا می توان خطر حسابرسی را در میزان دلخواه، مدیریت کرد؟در ادامه، مشخص خواهد شد که در تدوین دستورالعمل یاد شده به دلیل نادیده گرفته شدنمهم ترین عامل و فاکتور موثر در ریسک حسابرسی، یعنی اندازه ی حساب مورد بررسی و بهتبع این امر، انتخاب تعداد نمونه ی قابل بررسی به طور نامناسب (کمتر یا بیشتر از میزان لازم)،نتایج حاصل از اجرای دستورالعمل حسابرسی نه تنها کمکی به مدیریت ریسک ناشی از نمونهگیری نمی کند، بلکه موجب گمراهی حسابرسان می گردد. به طوری که حسابرسان با اجرایدستورالعمل به اشتباه تلقی می کنند که تعداد نمونه های انتخابی که میزان آن به موجبدستورالعمل یاد شده تعیین می گردد، جهت حداقل ساختن خطر حسابرسی است.

نقدها و چالش ها، نشریه ۱۵۰ ، سازمان حسابرسی