مریم سادات فرخی فریمان - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور بجنورد
جلیل مسعودی فرد - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور بجنورد

مهدی اخوان ثالث را باید از برجسته ترین شاعران اجتماعی شعر معاصر ایران به شمار آورد. شعر او تصویری از جامعه ایران چند دهه قبل است، جامعه ای که دست های بیگانه در همه جای آن آشکار بود، جامعه که تضاد طبقاتی در آن بیداد میکرد، جامعه ای که فساد و ظلم جزء لاینفک آن شده بود. و اخوان ثالث که عاشق مردم اجتماعش بود و تظلم خواهی و بیداد ستیزی آنان در شعرش تجلی یافته بود. اخوان رسالت خود میدانست تا در تمام دوره های زندگی، با مردم جامعه اش باشد، گوش و چشم آنان باشد که با آن ببینند که چه می گذرد و حلقوم آنان باشد که آنجا که الزم شد فریاد برآورد و همین باعث شده که اخوان را شاعری اهل سیاست و عاشق میهن و مردم بشناسیم. در این پژوهش از طریق بازخوانی اشعار اخوان به برخی از دغده های وی اشاره شده است. اخوان از فقر و نابرابری اجتماعی، خفقان، فضای بسته سیاسی، فساد طبقه حاکم و جهل و عقب ماندگی جامعه مینالد، از بی تفاوتی و دلمردگی، ناهمراهی و بی همتی مردم در مبارزه و عافیت طلبی آنان شکوه میکند و وطن پرستی، فرهنگ و هویت ملی و آزادگی را میستاید .

اخوان، جامعه، اجتماعی، سیاسی