معصومه احمدی شیرازی - استادیار در آموزش زبان انگلیسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی دانشکده زبانها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران

ارنست همینگوی نویسنده ای است که از لحاظ ساختار نحوی زبان به جمالت غامض برای ارتقاء نویسندگی نمی پردازد بلکه با قلمی ساده ولی پرمعنا می تواند تفسیر های متعددی را در ذهن یک فرد تجلی بخشد. در این مطالعه، به بررسی ساختارهای گزیده ای از جملات وی خواهیم پرداخت و آن را از لحاظ معنایی به چالش خواهیم کشید. نماد های موجود در جمالت گرچه شاید در ظاهر فقط به صورت یک پسر بچه باشند، ولی واژه های این چنین که در کتاب به آن اشاره شده است، می تواند به دوران خردسالی خود نویسنده، یا خرد سالانی که بازمانده جنگ می باشند و یا حتی نمادی از پاکی، پرهیزگاری و وفاداری مرتبط باشند. لذا در این مقاله سعی شده است که جمالت و واژگان زبان کتاب مورد تحقیق و تفحص قرار گرفته و به بیان تفسیرهایی پرداخت که می شود از این ساختارها به دست آورد. در نهایت شاید به این نتیج برسیم که نویسنده با استفاده از این ساختار ها و واژگان شاید در صدد بوده است که شخصیتی متفاوت و در عین حال ضعیف را در قالب فردی قهرمان نشان دهد و دیگران را محکوم به عدم تشخیص عمل های قهرمانانه نماید و آنها و ذهن شان را ساده انگارد گویی که همه به جز او جسارت ندارند که دست به چنین اعمالی بزنند پس راهی نمی ماند جز ناچیز شمردن شجاعت دیگران در ازای القای خودبسندگی به وجود خویشتن.

نحو، ارنست همینگوی، نظریه کوه یخی، کتاب پیرمرد و دریا