ارزیابی کیفی تناسب اراضی برای آبیاری سطحی (غرقابی) و آبیاری تحت فشار (قطرهای و موضعی) دشت زاویه استان خوزستان

هدف اصلی این تحقیق مقایسه روشهای مختلف آبیاری بر اساس سیستم ارزیابی پارامتریک در مساحت ۳۷۷۰ هکتار در دشت زاویه ها واقع در استان خوزستان، در جنوب غربی ایران است. خصوصیات خاک منطقه مورد مطالعه مانند بافت، عمق، هدایت الکتریکی، زهکشی، مقدار کربنات کلسیم و شیب از مطالعه نیمه تفصیلی دقیق خاک در دشت زاویه در مقیاس ۲۰۰۰۰ :۱ حاصل شد. پس از آنکه خصوصیات خاک مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفت ، با استفاده از تکنیک های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشه های مناسب برای روشهای آبیاری سطحی، بارانی و قطره ای تولید شد. نتایج نشان داد که برای ۷۰۵ هکتار ۱۸/۷) درصد) از منطقه مورد مطالعه برای روش آبیاری سطحی بسیار مناسب است. در حالی که ۹۰۸/۲ هکتار ( ۲۴/۱) برای آبیاری بارانی و قطره ای بسیار کارآمد و مناسب است. در این منطقه زمینه ای نامناسب برای سیستم های آبیاری بارانی وجود نداشت. نتایج نشان داد که با استفاده از آبیاری بارانی به جای روشهای آبیاری قطره ای و سطحی، قابلیت کارایی ۲۰۹۰/۲ هکتار(۵۵ /۵) اراضی دشت بهبود می یابد. عامل اصلی محدود کننده در استفاده از روشهای آبیاری سطحی در این منطقه،بافت و زهکشی خاک و عوامل اصلی محدود کننده در استفاده از روشهای آبیاری بارانی، بافت خاک بود. همچنین عمدهترین عوامل محدود کننده در استفاده از روشهای آبیاری قطره ای، بافت و مقدار کربنات کلسیم خاک است.

Keywords:

آبیاری سطحی , آبیاری قطره ای , ارزیابی تناسب اراضی , روش پارامتریک.