بررسی اثر ورمی کمپوست، کود اوره و سولفات روی بر روند تغییرات برخی خصوصیات فیزیولوژیک و عملکردی همیشه بهار

این آزمایش در سال ۱۳۹۴ در مزرعه ای در سرابله از توابع شهرستان سیروان واقع در استان ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در ۳ تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارتند از مصرف ترکیبی منابع کود نیتروژن و ورمی کمپوست در ۴ سطح شامل صفر تن ورمی کمپوست۲۵ + کیلوگرم کود اوره در هکتار((F۱، ۷/۵ تن ورمی کمپوست۵۰ + کیلوگرم کود اوره در هکتار((F۲، ۱۵ تن ورمی کمپوست۷۵ + کیلوگرم کود اوره در هکتار((F۳، ۲۲/۵ تن ورمی کمپوست۱۰۰ + کیلوگرم کود اوره در هکتار((F۴، و کود سولفات روی (دارای %۳۵ روی خالص)، با نسبت ۲ در هزار، ۴ در هزار و شاهد در نظر گرفته شد. نتایج حاصل شده از این بررسی نشان داد که اثر ساده منابع کود نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی تاثیر معنیداری بر وزن خشک گل همیشه بهار داشتند. بیشترین وزن خشک گل از مصرف ۲۲/۵ تن ورمی کمپوست۲۵+ کیلوگرم اوره به مقدار ۸۵/۷ گرم در متر مربع حاصل شد که نسبت به تیمار مصرف ۱۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار ۱۸ درصد افزایش نشان داد (جدول .(۳ با مصرف ۴ در هزار روی بیشترین وزن خشک گل به مقدار ۷۸/۱ گرم حاصل شد که نسبت به تیمار عدم محلول پاشی ۲۲ درصدافزایش داشت. نتایج نشان داد که اثر سطوح کود نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی تاثیر معنیداری بر وزن هزار دانه همیشه بهارداشتند، اما اثر متقابل تیمارهای آزمایش بر این صفت معنیدار نبود. مقایسه سطوح کود نیتروژن نشان داد که بیشترین وزن هزار دانه از مصرف ۲۲/۵ تن ورمی کمپوست در هکتار به مقدار ۱۴/۷۵ گرم بدست آمد که نسبت به تیمار عدم مصرف ورمی کمپوست و ۱۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار ۳۴ درصد افزایش نشان داد.

Keywords:

همیشه بهار , نیتروژن , سولفات روی , کاپیتول , ورمی کمپوست.