بررسی مشاوره به روش مراجع محور راجرز برافزایش خودآگاهی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان دبیرستانی شهرستان شهرکرد

پژوهش حاضر با هدف بررسی مشاوره به روش مراجع محور راجرز برافزایش خودآگاهی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان دبیرستانی شهرستان شهرکرد به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آمون و با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دبیرستانی شهرستان شهرکرد اصفهان در سال ۱۳۹۹- ۱۴۰۰ بود که از این تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. روش اجرا بدین صورت بود که از بین مدارس دبیرستانی شهرستان شهرکرد، دو مدرسه پسرانه به صورت تصادفی انتخاب و از هر کدام دو کلاس به صورت تصادفی انتخاب شد. برخی از دانش آموزان مایل به همکاری نبودند به همین سبب آنان حذف گردیدند. در نهایت ۳۰ نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند و نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان ۱۵ نفر عنوان گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل تشکیل گردید. گروه اول، گروه آزمایشی که تحت آموزش مشاوره به شیوه ی مراجع محور راجرز قرار گرفتند. گروه دوم گروه کنترل که هیچ گونه آموزشی بر روی آن ها انجام نشد. به دنبال آن، ابزارهای مورد نظر از هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خود آگاهی کوپر (۱۹۹۵) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی واتسون و فرند (۱۹۶۹) استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که پس از اعمال برنامه مشاوره به روش مراجع محور راجرز، میزان خودآگاهی گروه آزمایش افزایش یافت (۲۷۶ / ۴) که از نظر آماری معنی دار بود (P<۰/۰۵). همچنین نتایج نشان داد پس از اعمال برنامه مشاوره به روش مراجع محور راجرز، میزان اضطراب اجتماعی گروه آزمایش کاهش یافت (۶۵۱ / ۱۵) که از نظر آماری معنی دار بود (P<۰/۰۵).

Keywords:

خودآگاهی , اضطراب اجتماعی , مشاوره , مراجع محور راجرز , دانش آموزان