هاله صفرزاده - کارشناسی ارشد، رشته روانسنجی، دانشگاه علامه طباطبایی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش ناسازگاری و خشونت زوجین صورت گرفت. روش تحقیق نیمهآزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین ناسازگار و دارای خشونت مراجعه کننده بهمراکز مشاوره خانواده در شهر تهران در سال ۱۳۹۹ می باشد، نمونه آماری تحقیق شامل ۴۰ نفر (۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل) می باشد که بصورت تصادفی در دو گروه جایگزین شده اند. سپس گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه در هر هفته سه جلسه طرحواره درمانی گروهی شد اما گروهکنترل هیچ نوع آموزش و مشاوره درمان روانشناختی دریافت نکردند و پس از ۴ هفته که دوره درمان تمام شد پس آزمون در بین دو گروه اجرا شد. ابزارگردآوری داده شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک و والاس (۱۹۹۸) و پرسشنامه خشونت زوجین هاواک سنستوک (۱۹۹۱) بوده است. برای تجزیه وتحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون تحلیل تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) با نرم افزار SPSS۲۳ استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشانداد: گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش ناسازگاری زوجین تاثیر معنی داری داشته است و میزان تاثیر آن ۶ / ۶۸ درصد بوده است. همچنینگروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره بر کاهش خشونت زوجین تاثیر معنی داری داشته است و میزان تاثیر آن ۳۶ درصد بوده است.

گروه درمانی، شناختی، طرحواره، بر ناسازگاری، خشونت، زوجین