اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی مادران کودکان ناشنوا

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی مادران کودکان ناشنوا بود. این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی و ازنوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران دارای کودک ناشنوای ۱۲ ماهه تا ۶ ساله مراجعه کننده به مرکزتوانبخشی شنیداری-کلامی پژواک واقع در تهران تشکیل می داد که تعداد ۳۰ نفر از این افراد با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه ۱۵نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای، دو بار در هفته، تحت آموزش مهارت هایزندگی قرار گرفت، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آموزش، به تکمیل فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمانبهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) پرداختند. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکووا) موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی در افزایش کیفیت زندگی شرکت کنندگان گروه آزمایش تاثیر معناداری داشت.این تاثیر در هر چهار زیر مقیاس این متغیر نیز معنی دار بود. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که برای ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان ناشنوا می توان از آموزش مهارت های زندگی استفاده کرد.

Keywords:

مهارت های زندگی , کیفیت زندگی , مادران کودکان ناشنوا