مریم حقایق - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران
مجتبی خوارزمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران- محیط زیست، دانشگاه شیراز

گسترش روند شهرنشینی و افزایش تراکم در کلان شهرها، ازدحام جمعیت ، آلودگی های زیست محیطی و پیامد های ناشی از آن و بطور کلی مکانیزه شدن مناسبات انسانی، موجب گشت تا روز به روز فاصله میان انسان و طبیعت ژرف تر گردد. به عبارت دیگر انسان امروزی که به جبر زمان، امکان زندگی در عصر پر تلاطم ماشینیزم را یافته است، به امکاناتی ویژه نیاز دارد؛ تا بتواند تعادل روحی و سلامت جسمانی خود را حفظ کرده و قدرت پایداری و رویارویی با شرایط کنونی زندگی را کسب نماید. در این راستا صنعت توریسم و به صورت ویژه، اکوتوریسم به نوعی می تواند راهگشای انسان در چنین عصری باشد. مقاله حاضر بر آن است تا ضمن بررسی پتانسیل ها و محدودیت های طبیعت گردی در منطقه ی هفت برم استان فارس به نظام مند سازی و تعیین راهبردهای زیست محیطی، همگام با ملاحظات اقتصادی توسعه طبیعت گردی در سیاست ها، برنامه های استانی و منطقه ای و در عالی ترین سطوح تصمیم گیری راهبردی بپردازد. در این راستا از روشهای ترکیبی توصیفی، تحلیلی، اسنادی و میدانی جهت جمع آوری مطالب، یاری گرفته شده است. یافته های پژوهش حاضر حکایت از آن دارد که منطقه ی هفت برم به لحاظ موقعیت جغرافیایی، چشم انداز و مناطق بی نظیر طبیعی با شرایط اقلیمی خاص و دارا بودن حیات گیاهی و جانوری گوناگون و کم نظیر و محیا بودن زیرساخت های اصلی جهت تاسیس امکانات خدماتی، ظرفیت تبدیل به یک قطب ملی و منطقه ای گردشگری به ویژه در بخش طبیعت گردی را دارا می باشد.

توریسم، توسعه، هفت برم، اثرات مثبت و منفی گردشگری منطقه، تحلیل راهبردی