ارزیابی سامانه های آبیاری بارانی متحرک خطی (لینیر) اجراشده در دشت قزوین

ارزیابی عملکرد سامانه های آبیاری، با فراهم کردن امکان افزایش راندمان آبیاری در این سامانه ها، عاملی موثر در زمینه مدیریت بهتر منابع آبی است. در این تحقیق، بعد از گذشت چند سال از اجرای طرح سامانه آبیاری تحت فشار، ارزیابی عملکرد سه سامانه مختلف آبیاری بارانی متحرک خطی (لینیر) در مزارع ذرت، چغندرقند و یونجه، در شرکت کشت و صنعت مگسال، واقع در دشت قزوین، در سال ۱۳۹۲ بررسی شد. در راستای ارزیابی عملکرد سامانه های آبیاری ذکرشده، شاخصهای یکنواختی پخش، با ایجاد شبکه قوطیهای جمعآوری آب برای هریک از سامانه های آبیاری، به صورت جداگانه تعیین گردید. بر اساس نتایج، متوسط ضریب یکنواختی (CU) و یکنواختی توزیع (DU) به ترتیب ۷/۷۳، ۹/۶۱ است که یکنواختی پخش نسبتا کم سامانه های آبیاری را نشان می دهد. همچنین ضرایب راندمان پتانسیل (PELQ) و راندمان واقعی کاربرد (AELQ)، به ترتیب ۲۱/۶۸ و ۶/۵۰ درصد بود که نشان دهنده مدیریت و بهرهبرداری نامناسب سامانه های آبیاری مورد مطالعه بود. همچنین، الگوی سه بعدی توزیع مکانی آب خروجی از آب پاشها در سطح مزارع، با استفاده از نرمافزار GS+ ترسیم شد. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان می دهد که سامانه های آبیاری مورد مطالعه در مقایسه با سایر سامانه ها، کارایی خوبی نداشته است که از دلایل آن می توان به ضعف در مدیریت این سامانه ها اشاره کرد.

Keywords:

ارزیابی عملکرد , راندمان آبیاری , شاخصهای یکنواختی , مدیریت آبیاری , نرمافزار GS+