مهدی مسعود - دانشجوی دکتری شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
محمد جاودان - استادیار دانشکده شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
محمد حسن نادم - دانشیار دانشکده شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
محمد غفوری نژاد - دانشیار دانشکده شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران

به درستی، برخی فرقه نگاران ابوذر غفاری را از ارکان تشیع نخستین دانسته اند. او در کنار هم فکرانی چون سلمان، عمار و مقداد با جهت گیری ها، مواضع، رفتار و گفتارش بر محور سیره امام علی و اهل بیت (ع) سنگ بنای تشیع را از عصر رسول خدا (ص) بنا نهاد. بیشتر آثار موجود به ابعاد زهد و مبارزه و عدالت جویی او پرداخته اند، اما در این نوشتار اندیشه ها و مواضع کلامی او بررسی می شود. او که در عهد رسول خدا (ص) از اعضای اصلی شیعه علی به شمار می آمد، پس از رحلت آن حضرت، در طرفداری از امام علی و اهل بیت (ع) فعالیت های مهمی انجام داد که عبارت اند از: بیعت نکردن با ابوبکر، بیان احادیث پیامبر و استناد به آیات قرآن در فضیلت امام، بیان سخنانی با محوریت امامت و رهبری امام علی (ع) و اهل بیت (ع)، مواجهه با مخالفان و انکار دیدگاه هایشان در تفسیر قرآن و مخالفت با سیره و روش زندگی آنها.

ابوذر, متکلم, افضل بودن امام, مفترض الطاعه, عصمت, ایمان