مرسده سادات هژبرالسادات - گروه محیط زیست- دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست- دانشگاه فردوسی مشهد- مشهد- ایران
آوا حیدری - دانشگاه فردوسی مشهد دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست گروه محیط زیست
زهرا کریمیان - پژوهشکده علوم گیاهی-دانشگاه فردوسی مشهد
محمد فرزام - گروه مرتع و آبخیزداری-دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست-دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده زمینه و هدف: امروزه مشکل آلودگی هوا با اثرگذاری در مقیاس جهانی، نگرانی مهم دنیای متمدن و جدید است که اثرات نامطلوب بسیار زیادی بر سلامت انسان و محیط­زیست می­گذارد. بنابراین یافتن راه­حل­های پایدار و دوست­دار طبیعت که از افزایش سطح آلودگی­ها جلوگیری کرده و به حذف آنان کمک کند، نیاز است. یکی از جدیدترین روش­های کاهش آلودگی هوا و جذب ذرات معلق و همچنین بهبود کیفیت هوا، استفاده از دیوارهای سبز در فضاهای شهری است. مطالعه­ حاضر با هدف بررسی پتانسیل دیوارهای سبز در کاهش آلاینده­های هوا انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه پژوهشی، ۲ دیوار سبز به مدت ۳ ماه در چهارراه ترافیکی خیام شهر مشهد قرار گرفتند. پس از گذشت زمان مورد نظر، آزمایش­های تحمل­سنجی آلودگی هوا که شامل اندازه­گیری میزان کلروفیل، اسید آسکوربیک، محتوای آب برگ و pH بود، بر روی تمام گیاهان انجام شده و داده­های APTI(شاخص تحمل­سنجی آلودگی هوا) به دست آمد. یافته­ ها: بر اساس داده­های به دست آمده، ۸ گونه­ گیاهی با میزان APTI نسبتا بالا، جزء گونه­های مقاوم برای کاشت در مناطق آلوده می­باشند. با توجه به آنالیزهای آماری، مقدار APTI گیاهان مطالعه شده، با میزان اسید آسکوربیک و کلروفیل گیاهان در ارتباط است. نتیجه­ گیری: از میان ۹ گونه­ گیاهی مطالعه شده و مقایسه­ نتایج آن­ها با یکدیگر، ۸ گونه­ گیاهی، جزء گونه­های نسبتا مقاوم در برابر آلودگی هوا هستند. مقاوم­ترین گونه­ها، گیاهان کارپوبروتوس و رزماری می­باشند که مقاومت بیشتری از خود در برابر آلودگی هوا نشان داده و لذا برای کاشت در مناطقی با آلودگی زیاد هوا مناسب هستند.

آلودگی هوا, دیوار سبز, شاخص تحمل سنجی, گیاهان