درنا همتی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان پردیس کوثر یاسوج
سیدبرزو جمالیان زاده - دکتری زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان پردیس کوثر یاسوج

با گسترش فناوری های جدید اطلاعاتی و ا رتباطی، امرزوه روش های جدیدی در عرصه آموزش و یادگیری به وجود آمده است که یکی از روش ها، آموزش الکترونیکی است. آموزش الکترونیکی، آموزش مبتنی بر فن آوری اطلاعات و ارتباطات است که با محور قرار دادن انسان به عنوان یادگیرنده فعال، می تواند تمامی اشکال آموزش و پرورش و یادگیری را در قرن بیست و یکم مشمول سازد. هدف از این پژوهش مروری بر آموزش الکترونیک می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی می باشد و از نظر روش شناسی در دسته پژوهش های کیفی- توصیفی می باشد. نتایج حاصل از بررسی آموزش الکترونیک حاکی از آن است که سیستم های آموزش الکترونیکی عبارتند از: آموزش الکترونیکی همزمان که در این سیستم بایستی تمام شرکت کنندگان به طور همزمان حاضر باشند. سیستم های همزمان شامل چند روش می شود که عبارتند از: کنفرانس ویدئویی، کنفرانس صوتی دو طرفه، روش دیداری شنیداری می باشد. و آموزش الکترونیکی غیر همزمان که محتوی آموزشی از یک سرور تحت وب ارائه و در هنگام صدور تقاضا بر کامپیوتر یادگیرنده ارسال می شود. سیستم های ناهمزمان شامل چندین روش می شوند که عبارتند از: استفاده از ضبط ویدئویی، استفاده از CD های آموزشی، استفاده از پخش وب می باشد که با توجه به شرایط فرهنگی، جغرافیایی و طبیعی از هر کدام از روش همزمان یا غیر همزمان می توان بهره برد. به معلمان و فرهنگیان در حیطه تعلیم و تربیت توصیه می گردد که برای برقراری عدالت آموزشی و افزایش فرایند یادگیری از فناوری های الکترونیکی استفاده کنند.

آموزش الکترونیک، عصر جهانی شدن، سیستم های آموزش الکترونیک