تحلیل و بررسی فلسفی کارکرد مراتب ایمان بر مراحل روانشناختی رفتار انسان در مواجهه با کرونا

ارتباط، یکی از مسائل اساسی در شکل گیری حیات اجتماعی انسان است. نقش ارتباط تا جایی مهم است که می تواند سازندهی زندگی و حیات اجتماعی انسان قلمداد کرد. از طرفی، یکی از مسائلی که به طور مستقیم بر رفتار و عملکرد اجتماعی انسان تاثیرگذار است، ایمان است. کارایی ایمان در زندگی انسان، تا حدی مهم است که وجودش میتواند زندگی را درهم تنیدهی با معنا و درنهایت به سمت یک هدف مشخص هدایت کند. در برابر، عدم ایمان می تواند زندگی انسان را تهی از معنا و انگیزه و تا سرحد نابودی هم بکشاند. ایمان، در یک نگاه کلی دارای چهار مرتبه ی لفظی، تقلیدی، برهانی و حضوری است که هر مرتبه، متناسب با شان وجودیش می تواند بر رفتار عینی انسان که عبارت اند از: پذیرش فرد، رشد شخصی، روابط عقلانی با دیگران و تسلط معرفت شناسی انسان بر جهان، اثرگذار باشد. آنچه ما در این پژوهش، با روش توصیفی و تحلیلی، در جستجوی آن هستیم، تطبیق و تاثیر مراتب چهارگانه ی ایمان، بر مراحل چهارگانه ی روانشناختی رفتار آدمی است. مسئله ای که می تواند به طور مستقیم و بدون واسطه، بر رفتار و عملکرد انسان در مواجه با کرونا اثرگذار باشد. دستاورد این پژوهش نشان می دهد، هرچند از منظر علم روانشناختی، ایمان، نقش علی در مراحل رفتار انسان را ندارد، اما از منظر ایمان و سنت دینی، رفتار آدمی به طور مستقیم متاثر از ایمان و باور دینی اوست

Keywords:

ایمان , انسان , کرونا , معنویت