بررسی تاثیر مولفه های انعطاف پذیری محیط در ارتقا خلاقیت محیط های آموزشی کودکان

آموزش و یادگیری مبتنی بر خلاقیت زیربنای ساخت جامعه با نشاط و سالم می باشد، در کشورهای مختلف دنیا از جمله کشورهای اروپایی با فراهم نمودن شرایط مناسب آموزشی سعی در کشف استعدادو خلاقیت کودکان دارند اما در کشور ما هنوز شیوه ای که جوابگوی کامل برای بروز خلاقیت کودکان باشد وجود ندارد. براساس مطالعات انجام شده ساختار مناسب فضاهای آموزشی می تواند فرایند یادگیری را تقویت نموده و بر تحریک قوه ی خلاقیت تاثیر گذار باشد. از جمله ی پژوهش های مطرح به پژوهش ماریامونته سوری می توان اشاره نمود که نشان می دهد که کودکان در فضاهای آموزشی بیش از آنچه به نتیجه کار توجه یا علاقه داشته باشند به رضایت از کار و شیوه انجام آن کار علاقه دارند اما آنچه به عنوان مسئله اساسی مطرح است. این که آیا آموزش خلاقیت و انعطاف پذیری فضاهای آموزش بر مهارت حل مسئله در کودکان تاثیرگذار هستند؟ روش پژوهش اعمال شده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی بوده که در این روش اطلاعات و منابع مورد نیاز در حیطه پژوهش از طریق منابع کتابخانه ای جمع آوری و در ادامه دسته بندی شده و در ادامه یافته های حاصل از آن ها براساس وجود تفاوت ها و خصوصیات آن ها با یکدیگر مورد تحلیل قرار گرفته است. پژوهش حاضر سعی در شناسایی عوامل تاثیرگذار بر خلاقیت کودکان از لحاظ فرم معماری و تاثیرگذاری آن ها بر انعطاف پذیری فضاها دارد. هدف اصلی پژوهش بهبود عملکرد فضاهای آموزشی بر اساس توجه به ویژگی انعطاف پذیری فضاها، فرم معماری فضاها و میزان تاثیرگذاری آنها بر خلاقیت کودکان است که به وسیله آن ها می توان شرایط مناطبی را برای ایجاد تغییرات جسمی و ذهنی در کودکان فراهم کرد. یافته ها نشان می دهد که آموزش خلاقیت و راهکارهای از قبیل انعطاف پذیری فضاها که برای بهبود فضاهای آموزشی شکل گرفته اند توانسته بر مهارت حل مسئله و ایجاد خلاقیت در کودکان تاثیرگذار باشد.

Keywords:

خلاقیت , فضاهای آموزشی , انعطاف پذیری , فرم