ارتباط بین عوامل اجتماعی - جمعیتی و فعالیت بدنی و رفتارهای کم تحرک در بزرگسالان مبتلا به بیماری های مزمن در طی بیماری همه گیر کویید -۱۹

بیماری همه گیر ویروس کرونا ممکن است بر میزان فعالیت بدنی در بسیاری از مردم تاثیر بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع عدم تحرک بدنی و رفتار کم تحرکدر میان بزرگسالان مبتلا به بیماری های مزمن و ارتباط آنها با فاکتورهای اجتماعی - جمعیتی در طی همه گیر کویید ۱۹ انجام شد. این مطالعه مقطعی شامل ۲۴۹ شرکت کننده (سن: ۱۸ تا ۹۱ سال: ۶۱/۴ درصد زن) مبتلا به بیماری مزمن و در برنامه استراتژی سلامت خانواده در یک شهر کوچک در برزیل شرکت کردند. داده ها بین مصاحبه های حضوری بین سال های ۱۳-۰۷-۲۰۲۰ و ۲۴-۰۷-۲۰۲۰ جمع آوری شده است. فعالیت بدنی خود گزارش شده، زمان نشستن، بیماری های مزمن، استفاده از دارو داده های جامعه شناختی جمعیتی و پایبندی به انزوا از طریق پرسش نامه بدست آمد. در این زمان خاص از بیماری همه گیر کووید ۱۹، ۷۱/۵% از شرکت کنندگان توصیه های فعالیت بدنی را برآورده نکردند و شیوع خطر رفتار کم تحرک (۴ ساعت نشستن) ۶۲.۷% بود. رگرسیون لجستیک تننظیم شده نشان داد که شرکت کنندگان مرد (نسبت شانس، تنها زندگی می کنند یا در یک خانه دونفره، کسانی که گزارش می کردند بعضی اوقات اقدام به انزوا از خود می کنند احتمالا حداقل توصیه های فعالیت بدنی را داشتند افراد سیگاری فعلی شانس کمتری برای پاسخگویی به توصیه های فعالیت بدنی داشتند. شرکت کنندگان مسن تر و کسانی که دارای چند بیماری بودند بیشتر احتمال دارد که درجه بالاتری از رفتار کم تحرک داشته باشند. یک نیاز فوری برای کاهش عدم تحرک بدنی و رفتار کم تحرک وجود دارد و مداخلات بهداشت عمومی باید در نظر گرفته شود.

Keywords:

فعالیت بدنی متوسط تا شدید , زمان نشستن , عوارض , ویروس کرونا , قرنطینه