کلثوم حیدری - کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی ، دانشگاه شهید چمران اهواز
صدیقه حیدرینژاد - استاد تمام دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
مرجان صفاری - استادیار دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس
امین خطیبی - استادیار دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر تخصصی سازی تفریحی بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوهی گردآوری داده ها همبستگی و با رویکرد مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام ورزشکاران آماتور مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب تهران بودند. جهت تعیین حجم نمونه از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه گیری در دسترس پرسشنامه ها بصورت داوطلبانه در میان نمونه توزیع گردید، در نهایت تعداد ۳۳۴ پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه تخصصی سازی تفریحی مک فارلین ( ۱۹۹۴ ) و پرسشنامه دلبستگی مکانی کایل و همکاران ( ۲۰۰۵ ) بود، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها تعداد ۳۳۴ پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه تخصصی سازی تفریحی مک فارلین ( ۱۹۹۴ ) و پرسشنامه دلبستگی مکانی کایل و همکاران ( ۲۰۰۵ ) بود، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها ۰/۹۵۱ و ۰/۹۱۷ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و Smart PLS نسخه ۳ بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد ۲۰ درصد از تغییرات دلبستگی مکانی از طریق تخصصیسازی تفریحی قابل تبیین است. همچنین مدل معادلات ساختاری تاثیر تخصصی سازی تفریحی بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور از برازش کافی و مطلوبی برخوردار بود ۰/۰۷۱ SRMR با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود اماکن تفریحی-ورزشی ای تعبیه شود که دلبستگی و هویت مکانی را در بین ورزشکاران افزایش دهد، از سوی دیگر، بهبود اماکن تفریحی-ورزشی موجود از منظر تعداد و امکانات، باعث افزایش مشارکت تخصصی در فعالیت های تفریحی در فضای باز خواهد شد

رفتار فراغتی، تخصصی سازی تفریحی، دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور