تاثیر کوتاه و بلندمدت تمرینات HIIT بر سطوح BDNF و کورتیزول دانشجویان دختر غیر فعال

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر کوتاه و بلندمدت تمرین HIIT بر سطوح BDNF وکورتیزول دانشجویان دختر غیر فعال است. به این منظور ۲۴ نفر از دختران دانشجو غیر فعال در ۲ گروه ۱۲ نفری به مدت ۶ هفته تمرینات HIIT (تست وینگیت) را انجام دادند. نمونه های خونی قبل از اولین جلسه تمرین و ۱۲ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در هفته دوم و هفته ششم جمع آوری شدند.از آزمون های آماری شاپیرو - ویلک، برای اطمینان از همگنی داده ها و آزمون فرضیات پژوهش از روش آماری تحلیل کواریانس ANCOVA و برای تعیین تغییرات بین گروهی در هر مرحله، از ازمون آماری t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد که سطوح BDNF آزمودنی های گروه تمرین به دنبال انجام تمرینات کوتاه مدت و بلندمدت با وجود افزایش جزیی تغییرات معنی داری داشت. P>۰/۰۵ تغییرات درون گروهی گروه کنترل نیز معنی دار نبود. سطوح کورتیزول آزمودنی های گروه تمرین به دنبال انجام تمرینات با وجود کاهش جزئی، تغییرات معناداری نداشته است. P>۰/۰۵از این رو می توان بیان کرد که انجام تمرینات کوتاه و بلندمدت شدید نتوانسته است تغییرات معناداری نداشته است. P>۰/۰۵ از این رو می توان بیان کردکه انجام تمرینات کوتاه و بلندمدت شدید نتوانسته است تغییرات معناداری را در سطوح کورتیزول آزمودنی های گروه تمرین ایجاد کند. با توجه به نتایج، به نظر می رسد که شدت و مدت اجرای برنامه تمرینی بر میزان سطوح BDNF تاثیر می گذارد و تمرین با شدت متوسط منجر به بالا رفتن سطوح BDNF می شود ولای تمرینات شدید بنا به دلایلی که شاید افزایش سطوح کورتیزول یکی از آنها باشد، افزایش سطوح BDNF را مهار می کند

Keywords:

تمرینات HIIT , فاکتور نورتروفیک , کورتیزول , کراتین کیناز