بررسی عوامل مدیریتی ساختاری موثر بر صادرات کالاهای ورزشی ایران

تجارت خارجی یکی از مولفه های مهم در توسعه ی اقتصادی و منبع تامین درآمدهای ارزی برای سرمایه گذاری در تکنولوژی جدیدو افزایش توان تولیدی اقتصاد کشور می باشد (حسینی و همایونپور، ۱۳۹۱). با توجه به وجود شرایط فعلی اقتصاد ایران از جملهتحریم های مربوط به فروش نفت از یکسو و نیاز به ارز از جهت تامین واردات کالاهای سرمایه ای و واسطه ای از سوی دیگر توجه بهصادرات غیرنفتی را پر اهمیت کرده و در این بین، وجود ظرفیت تجارت ورزشی و برنامه ریزی برای صادرات کالاهای ورزشی می-تواند در این زمینه ایفای نقش نماید (عسکریان و جعفری، ۱۳۸۶). از این رو توسعه ی تجارت، به خصوص صادرات کالاهای ورزشی،بخش قابل توجهی از اهداف و سیاست های اقتصادی کشورها را تشکیل داده است (فخری، ۱۳۹۶). هرچند عواملی همچون عدممرغوبیت کالاهای ورزشی تا حد مورد انتظار دیگر کشورها، فقدان تبلیغات و بازاریابی مناسب در عرضه ی محصولات، عدم کیفیتمناسب در بسته بندی ها، تحریم های اقتصادی و افزایش قیمت تمام شده ی کالاها و نابرابری ارز کشور نسبت به سایر کشورها موجبگردیده اند تا بخش ورزش نقش قابل توجهی در پیشبرد توسعه ی تجارت نداشته باشد، ولی رشد قابل قبولی در چند سال اخیرداشته است (سرلاب و عسکریان، ۱۳۹۶). از طرفی، بدیهی است، هر سازمان اجتماعی برای نیل به اهداف خود، به مدیریت متناسببا ساختارش نیازمند است. بنابراین به دلیل اهمیت سهم کالاهای ورزشی از تجارت جهانی و وجود توانمندی های بالقوه و بالفعلاقتصادی کشور، نیاز توجه جدیتر به این بخش بسیار بارز است لذا هدف تحقیق حاضر بررسی عوامل مدیریتی- ساختاری موثر بر صادرات کالاهای ورزشی می باشد.

Keywords:

صادرات , کالاهای ورزشی , سلسله مراتبی فازی