بررسی میزان رضایتمندی شهروندان از سیستم اتوبوسرانی شهری (نمونه موردی: شهرمراغه)

امروزه، اتوبوس مهمترین وسیله حمل و نقل عمومی در اکثر شهرهای بزرگ و متوسط بشمار می آید. برای راه اندازی اتوبوس به سرمایه گذاری کمی نیاز است؛ و وابستگی به مسیر خاصی در مقایسه با دیگر سیستمهای حمل و نقل جمعی ندارد.از اینرو قابل توسعه می باشد. همچنین در مقایسه با دیگر وسایل نقلیه سطح کمتری از فضای شهری را در بر می گیرد؛ و از نظر صرفه جویی در هزینه ها و کاهش ترافیک شهری اتوبوس نسبت به بسیاری از وسایل نقلیه اولویت دارد. در این پژوهش به منظور بررسی میزان رضایتمندی شهروندان مراغه از سیستم اتوبوسرانی بین شهری ۱۹۲ نفر از مردم در مناطق مختلف شهر به عنوان نمونه انتخاب شدند و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS و Minitab و خروجی داده ها از طریق آزمون T تک نمونه ای و آزمون ANOVA محاسبه و این نتایج حاصل گردید؛ بیشتر استفاده کننده گان از اتوبوسهای بین شهری زنان، افراد تحصیل کرده و افراد با درآمد کمتر از یک میلیون تومان می باشد. در فرضیه اول که خروجی داده ها از طریق آزمون T تک نمونه ای محاسبه شد مشخص گردید که در مواردی چون؛ زمانبندی حرکت اتوبوسها، صرفه جویی در وقت، وجود امنیت برای زنان، کاهش ترافیک، کاهش آلودگی و ... رضایت کافی وجود دارد، اما در مواردی چون: نحوه برخورد راننده گان، هزینه بلیت و تعداد ایستگاه ها رضایت کافی وجود ندارد. در فرضیه دوم که از آزمون ANOVA استفاده شد مشخص شد که بین مناطق مختلف شهر از نظر رضایتمندی از سیستم اتوبوسرانی بین شهری تفاوت وجود دارد.

Keywords:

ارزیابی , حمل و نقل عمومی , اتوبوسرانی , رضایت , مراغه