محمد رئوف حیدری فر - استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
مهناز حسینی سیاه گلی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
اسماعیل سلیمانی راد - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، ایران

امروزه جوامع در تلاش برای دست یابی به شرایطی هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سریع آن ها را به وضعیت پیش از بحران فراهم سازد. از این رو پژوهش حاضر با هدف سنجش مولفه های تاب آوری شهری در کلانشهرکرمانشاه است که با استفاده از روش «اسنادی – پیمایشی» سعی گردیده است مولفه های مهم و تاثیر گذار در این حوزه مورد ارزیابی و واکاوی قرار گیرد. برای گردآوری داده های پژوهش از نظرات ۴۲ نفر از کارشناسان مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد عامل کالبدی- مدیریتی، از اولویت بیشتری جهت گرایش به سمت تاب آوری شهری دارد و هر ۵ مولفه نهادی- مدیریتی، زیر ساختاری، کالبدی مدیریتی، اجتماعی و اقتصادی تاثیر مستقیم و معناداری بر فرآیند تاب آوری شهری در برنامه ریزی شهری کرمانشاه دارند. برای بررسی بین مناطق از آزمون ویلکاکسون استفاده شده است و نتایج به صورت نقشه در سیستم اطلاعات جغرافیایی تحلیل شده اند. مناطق ۴،۵ و ۱ به ترتیب کمترین تاب آوری را طبق نظر کارشناسان نشان می دهند. در خاتمه پیشنهاداتی که نیازمند توجه جدی مدیران و برنامه ریزان شهری است مطح شده است تا با کاربست این مهم بتوانی چالش های پیش روی تاب آوری شهری در کلانشهر کرمانشاه را ساماندهی کرد.

تاب آوری شهری, بحران, کرمانشاه, ویلکاکسون, GIS