الگوی توسعه ورزش تفریحی زنان در ایران

هدف از انجام این تحقیق، طراحی الگوی ورزش تفریحی زنان در ایران بود که با رویکرد اکتشافی بصورت کیفی- از نوع گرانددتئوری بارویکرد استراس و کوربین– انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، متشکل از کلیه خبرگانی بود که درزمینه ورزش های تفریحی زنان تخصص علمی و عملی داشتند که باروش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه بود که محقق پس از انجام ۱۷ مصاحبه به اشباع نظری رسید و پس از جمع آوری داده ها تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار MAXQDA۱۰ و به روش نظریه داده بنیاد سیستماتیک انجام شد. حاصل تجزیه و تحلیل داده ها،۴۱۷ کداولیه در مرحله کدگذاری باز، ۵۳ مفهوم در مرحله کدگذاری محوری و ۲۶ مقوله درمرحله کدگذاری انتخابی بود که در قالب الگوی استراس و کوربین (۱۹۹۸) بدین شرح قرارگرفتند: شرایط علی شامل رویکرد قهرمانی ورزش کشور، نقش های مختلف زنان، سبک زندگی زنان، ماهیت ورزش، حقوق شهروندی زنان، تحولات داخلی و خارجی ورزش زنان؛ شرایط واسطه ای شامل مسائل فرهنگی-اجتماعی، مبانی اسلامی، مسائل سیاسی، منابع مالی و اقتصادی، مدیریت کلان، محیط جغرافیایی و زیرساخت ها و امکانات ورزشی؛ شرایط زمینه ای شامل آموزش و مبانی علمی، عوامل بیرونی، عوامل درونی، منابع مالی و تبلیغات و رسانه؛ راهبردها شامل راهبردهای اصولی توسعه دربخش های ۵ گانه ورزش تفریحی و حمایت همه جانبه از ورزش زنان؛ پیامدها هم شامل افزایش مشارکت ورزش تفریحی زنان با ۴ بخش پیامدهای فرهنگی و اجتماعی، پیامدهای اقتصادی، پیامدهای فردی و پیامدهای مدیریتی. چارچوب ورزش تفریحی حاصل از این تحقیق به مدیریت ورزشی کمک می کند با شناخت همه جانبه ورزش تفریحی زنان، راهبردهای متناسب پیشنهادی را جهت جبران عقب ماندگی و توسعه آن بکار گیرد.

Keywords:

اوقات فراغت , ورزش تفریحی , زنان , نظریه داده بنیاد