سجاد سحاب نگاه - الف.استادیار، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ب.گروه علوم اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ج.مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفا، بیمارستان خاتم الانبیاء، تهران، ایران
محمد حسین سرفراز خباز - الف.گروه علوم اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ب.دانشجوی پزشکی، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
جمیله غلامی - کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محمد امین خدادادگان - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
فاطمه فروزانفر - الف.استادیار، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ب.گروه علوم اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: نتایج مطالعات اخیر بیانگر اثرات حفاظتی لوتئولین در برابر التهاب و استرس اکسیداتیو هستند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات حفاظت لوتئولین بر نوروژنز (Neurogenesis) رفتار و حجم ضایعه در مدل سکته مغزی رت انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی از چهار گروه هشت نفری رت نر نژاد ویستار شامل: گروه های کنترل، شم و گروه های دریافت کننده لوتئولین با دوزهای ۱۵ و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن متعاقب ایجاد ایسکمی مغزی فوکال استفاده شد. ۲۴ ساعت بعد حجم ناحیه ایسکمی، نتایج آزمون رفتاری روگر نوروژنز در گروه های آزمایشی بررسی گردید. یافته ها: تجویز لوتئولین با دوزهای ۱۵ و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن به صورت وابسته به دوز سبب کاهش سایز و بهبود آزمون رفتاری سکته شد. در این مطالعه بیان ژن های مربوط به نورون زایی از قبیل sox۲، nestin و Dcx بررسی گردید و نشان داده شد که لوتئولین باعث تغییرات معنادار فاکتورهای نوروژنز نسبت به گروه کنترل نشده است.   نتیجه گیری: لوتئولین دارای پتانسیل قوی در حفاظت نورونی و پیشگیری از سکته مغزی است. نتایج این مطالعه می تواند در مطالعات بعدی در زمینه تشخیص اثرات حفاظت نورونی لوتئولین مفید باشد.

سکته مغزی, فلاونوئید, لوتئولین, نوروژنز