مقایسه اثرات ضد میکروبی عصاره گیاهان بادرنجبویه و گل حنا علیه چند گونه باکتری بیماریزا

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 259

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NNJ-24-77_004

تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1400

Abstract:

مقدمه: وقوع مقاومت دارویی در برابر داروهای ضد میکروبی باعث شده است تا از گیاهان دارویی در معالجه عفونت استفاده شود. در این راستا، پژوهش حاضر به مقایسه اثرات ضد میکروبی سه عصاره (اتانول/متانولی، آبی و استونی) دو گیاه بادرنجبویه و گل حنا بر چهار گونه باکتری پرداخته است. مواد و روش ها: ابتدا باکتری های مورد نظر شامل:Escherichiacoli، Staphylococcusaureus، Bacillussubtilis و Enterococcus در محیط کشت نوترینت براث فعال گردیدند و از باکتری های فعال شده، سوسپانسیونی معادل با نیم مک فارلند تهیه شد. فعالیت های ضد میکروبی سه عصاره اتانول/متانولی، ابی و استونی دو گیاه بادرنجبویه و گل حنا با روش استخراج خیساندن با استفاده از روش انتشار دیسکی و تعیین مقادیر MIC (Minimum Inhibitory Concenteration) (حداقل غلظت مهاری) و MBC (Minimum Bactericidal Concentration) (حداقل غلظت ضد باکتری) روی چهار گونه باکتری ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که عصاره استونی حنا دارای بیشترین اثرات ضد میکروبی بر هر چهار گونه باکتری می باشد. عصاره استون و اتانل/متانل برگ حنا دارای اثرات ضد میکروبی بیشتری در مقایسه با عصاره های آب و اتانل/متانل برگ بادرنجبویه بر گونه Ecoli است. در مورد باکتری S. aureusنیزعصاره های آب و اتانول/متانول هر دو گیاه تقریبا دارای اثرات MIC (حداقل غلظت مهاری) و MBC (حداقل غلظت ضد باکتری) یکسانی بودند. در نهایت هر سه عصاره بادرنجبویه، اثرات ضد میکروبی بارزی را در مقایسه با هر سه عصاره برگ حنا بر دو باکتری Enterococcus  و Bacillussubtilis نشان دادند. نتیجه گیری: در میان عصاره های مورد آزمایش، عصاره استونی برگ حنا بیشترین اثر ضد میکروبی را داشت. با توجه به نتایج و افزایش مقاومت باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها پیشنهاد می شود با مطالعات بیشتر مانند خالص سازی ترکیبات پلی فنول از ترکیبات ضد باکتری این دو گیاه در درمان بیماری های عفونی استفاده کرد.

Authors

پریچهر حناچی

دانشیار، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

رویا صحت

کارشناسی ارشد، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

آمنه الیکایی

استادیار، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

روشنک زرین قلمی

کارشناسی ارشد، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران